لازم به ذکر است در این تحول به دلیل اینکه دائما” حجم در حال افزایش است دما در ابتدای انبساط افزایش می یابد که خود عاملی برای انبساط است ولی در حین انبساط عمل افزایش حجم خود باعث کاهش دما خواهد شد .

وقتی ذخیره هیدروژنی ستاره کم شود ستاره انرژی کمتری نسبت به قبل تولید میکند و دیگر نمی تواند در برابر نیروی گرانش مقاومت کند. نیروی گرانش که حال خود به عنوان منبع انرژی جدیدی است باعث انقباض ستاره شده و جحم ستاره کاهش پیدا می کند (طبق قانون گازها) و ذرات به هم نزدیک تر شده و برخورد بیشتری باهم خواهند داشت که بر اثر همین مسئله هسته ستاره دوباره داغ شده و دما در ناحیه بیرونی هسته به اندازه ای می رسد که دوباره هیدروژن به هلیوم تبدیل شود . این قضیه پیامدهایی دارد و آن اینست که لایه های بیرونی ستاره منبسط شده و ستاره را به نسبت جرمی که دارد به غول یا ابر غول تبدیل میکند که دمای سطحی آن نیز کم و در حدود 3000 درجه کلوین است حال سوال دیگری که مطرح می شود اینست که چرا دمای سطحی اینگونه ستارگان کم می شود و در پاسخ باید گفت : اگر ستاره ای بسیار داغ باشد بطبع و طبق قانون حاکم بر گازها منبسط خواهد شد که بر اثر این انبساط و افزایش حجم در آن ستاره یک اثر سردی به وجود می آید که این سردی باعث کاهش داغی ستاره شده که خود می تواند به کاهش مصرف سوخت در درون ستاره بیانجامد .

ما می دانیم یک ابر سحابی( گازی ) که بر اثر نیروی گرانش متراکم می شود گرم هم می شود چرا که مقداری از انرژی پتانسیل درون خود را به انرژی جنبشی تبدیل کرده و این تبدیل انرژی باعث ازدیاد سرعت حرکتی مولکولهای ابر سحابی شده و تولید گرما می کند . دراین لحظه اگر جرم سحابی متراکم شده در حد معینی باشد که بتواند فشاری تولید کند که درخور و شایسته یک پیش ستاره و بعدها یک ستاره باشد کوره هسته ای در قلب سحابی متراکم شده که بعدها قلب یک ستاره خواهد بود روشن می شود و ترکیبات هسته ای در آن آغاز می شود که نتیجه آن تولید انرژی در گستره ای وسیع است.

ابرهای سحابی دارای چگالی برابر با0/1 تا 10 اتم در سانتی متر مکعب هستند و دمای آنها به طور متوسط حدود 170 درجه سانتیگراد است و با این شرایط و با حرکت سریع و سرگردانی که اتمها بعضا” دارند بعید به نظر می رسد که نیروی گرانش بتواند بر آنها اثر کرده و آنها را در کنار هم جمع کرده و تشکیل یک ناحیه چگال و متراکم دهد . پس باید درابر سحابی ها به دنبال مکانهایی با تراکم بیشتر (چگالی) بیشتر و دمای کمتر (سردتر) و همچنین نواحی تاریک بود چرا که در این مکانها اجتماع اتمها در هر سانتی متر بیشتر بوده و از طرفی حرکت اتمها به خاطر کمبود انرژی جنبشی نیز کند و کم است و نیروی گرانش (GRAVITY) بهتر می تواند آنها را تحت سیطره خود درآورده و تشکیل یک (گلوبول) دهد .(گلوبول سحابی کوچک متراکم و تاریکی است که می تواند یک پیش ستاره را به وجود آورد). دمای این قسمت ها به کمی بالاتر از صفرمطلق می رسد و البته این را باید ذکر کرد که این نواحی به این علت تاریکند که مقداری گرد و غبار نیز در خود داشته و این گرد و غبار جلوی نور ستارگان پشت سر خود را گرفته و اجازه رسیدن نور آنها را به ما نمی دهند که به صورت نواحی تیره رنگ در تصاویر تهیه شده از سحابیها مشخص شده اند .

در تشکیل یک ستاره عوامل متعددی وجود دارد که می تواند اختلالاتی در یک قسمت ابر سحابی به وجود آورده و آن را از دیگر قسمتها متمایز کند‚ یکی از این عوامل قرار گرفتن تحت تاثیر فشارهایی درونی است که قسمت متراکم را برای تشکیل یک پیش ستاره آماده میکند (که از طریق قانون گازها قابل توضیح است) که در بالا به آن اشاره شد و یکی از مهمترین علتها تحت تاثیر موج ضربه یک ابرنواختر قرار گرفتن است که باعث می شود جرم زیادی از گازها به یکباره در نقطه ای جمع شده و ناحیه ای متراکم را تشکیل دهد که با شرایط گفته شده در بالا می تواند به وجود آورنده یک پیش ستاره و در مرحله بعد یک ستاره باشد که قطر و جرم ستاره نیز به مقدار ماده تشکیل دهنده سحابی متراکم شده مربوط می شود .

برچسب ها: ترمو دینامیک, ثابت گازها, ستارگان, قوانین گازها, مکانیک سیالات, کهکشان ها, گاز ایده آل

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: